Ons eerste sprankje hoop

Zoals jullie gelezen hebben, besloten wij op 13 augustus de stap te zetten richting het stichten van een gezinnetje. 2 dagen later kon ik terecht bij de huisarts om mijn spiraal te laten verwijderen. 

We besloten het 'gewoon' allemaal los te laten en niet meteen met ovulatietesten te gaan werken. Mijn menstruatie brak eigenlijk vrij snel na het verwijderen van de spiraal door en ik zat meteen in mijn cyclus. Deze was gelukkig zoals ik dit herkende, regelmatig en met een duur van 28 dagen. Ik moet overigens wel bekennen dat ik voor deze periode nooit echt inzichtelijk had voor mijzelf hoe een cyclus nou precies werkte, wat een eisprong exact inhield etc. Hier was ik nooit mee bezig. Ergens verlang ik nu bij het schrijven van deze blog terug naar deze periode.. Toen leefde ik namelijk nog helemaal niet zo bewust in die verschrikkelijke twee wachtweken.

Man, wat zijn die 2 weken toch verschrikkelijk zeg. Je denkt ineens van alles te voelen en iedere dag is een dag te lang. Hoe vaak ik ook wel niet opgezocht heb vanaf DPO je kan testen... 

In september waren wij thuis alles klaar aan het maken voor onze verhuizing. Wij gingen namelijk verkassen naar de andere kant van het dorp. Een mooi vrijstaand huis in een kindvriendelijke wijk. Wat een drukke tijd was dit. Op 30 september kregen wij de sleutel van ons nieuwe huis, en op 7 oktober moesten we de sleutel van ons oude huis inleveren. Deze drukte was overigens ook een goede afleiding, gezien ik totaal niet bezig was met zwanger worden deze maand. 

De laatste paar dagen voor het inleveren van de sleutel, besloten wij dat mijn partner in het oude huis puin ging ruimen en ik in het nieuwe huis aan de slag ging met o.a. kasten in elkaar zetten. Deze relatietest hadden wij namelijk al eens doorstaan, en deze uitdaging ging ik echt niet nog een keer aan! 🤣 Ik moest een aantal keer de trap op en neer lopen om wat dozen te sjouwen, en toen viel mij op dat mijn borsten ineens gevoelig waren bij het traplopen. Hier zocht ik verder eigenlijk nog niks achter, ik had dit namelijk ook wel eens vlak voor een menstruatie. Nietsvermoedend begon ik aan de 3de kast tot op eens halverwege een stem in mijn hoofd zei: "ga eens een zwangerschapstest doen''. Ik weet nog steeds niet waar dit gevoel ineens vandaan kwam, maar toch heb ik ondertussen geleerd dat je lijf alles héél goed kan aangeven. Gelukkig had ik wel een zwangerschapstest in huis, maar ik had er eigenlijk een hard hoofd in dat hier een positieve test uit ging komen. Mijn menstruatie zou namelijk pas over een aantal dagen voor de deur staan, en het was ook midden op de dag. De kans dat die test dus positief uit zou slaan, leek mij erg sterk. 

3x raden wat er toen gebeurde... 

Ik dacht een hele lichte schijn te zien, twijfelend of dit een schaduw is wat ik zag (bannerfoto). In alle lichtinvallen en hoeken van de kamer heb ik die test op en neer bewogen. Hierna heb ik zelfs nog een foto gemaakt en anoniem in een facebookgroep gevraagd wat hun mening was, alsof ik dit zelf eigenlijk niet al wist.. Nadat de reacties mij bijna allemaal vertelden dat deze test toch echt positief was (en ik nog een 2de test deed en die hetzelfde lijntje aangaf), daalde het nieuws bij mij in. Ik ging op de IKEA-dozen zitten en begon te huilen van blijdschap. Ik word moeder, wauw! 

Holy sh*t, en nu?!

Mijn partner was nog steeds in het oude huis bezig, en ik wist begod niet wat ik moest doen. Blijdschap maar ook een vorm van angst overviel mij: Kan ik dit wel? Zijn wij hier wel klaar voor? Alles waar je natuurlijk van te voren al lang en breed over nagedacht hebt, maar toch ineens je weer overvalt. Het liefste bel ik mijn beste vriendin, die al 2 kindjes heeft, op om dit nieuws te vertellen want ik wil het aan iemand kwijt. Echter kreeg ik het niet over mijn hart dat zij het eerder zou weten dan mijn partner. Dus ik besloot dit toch niet te doen. Diezelfde avond kwam mijn vriend pas om 22u (!) thuis van het oude huis. Jezus, wat duurde dit lang. We waren beiden afgepeigerd van het werken in beide huizen, en hierbij speelde bij mij natuurlijk ook nog een heleboel emoties mee. We lagen rond 23.30u in 'bed' (een luchtbed, gezien ons bed de volgende dag pas geleverd werd). Ik wilde het eigenlijk zoooo graag vertellen aan hem maar gezien wij allebei zo moe waren en ik dit ook helemaal geen leuk moment vond zo laat op de avond, besloot ik het nog voor mij te houden. Ik was erg geprikkeld en wisselend in emoties toen wij in bed lagen (als ik mijn partner moet geloven dan🤣). Hij zei zelfs nog: ''Ben jij niet zwanger, haha?". Wat was ik blij dat het licht uit was toen hij dat zei, jeetje!! Ik kan namelijk helemaal niet liegen. Ik zei iets van "I wish" en praatte er snel overheen. Achteraf gaf hij aan dat hij dat eigenlijk als grapje zei. Ik bestelde nog snel een rompertje met 'Baby G. coming in 2025' en wat leuke pantoffeltjes. Dan kon ik het de dag erna vertellen aan hem.